NAIROBI - De commandant van de vredesmacht Unamid verraste vriend en vijand met de mededeling dat in Darfur geen ‘echte oorlog’ meer is.
Wie iets maar vaak genoeg herhaalt, wekt de indruk dat de woorden op werkelijkheid berusten. En wie een probleem wenst op te lossen, kan dat doen door aandacht te vragen voor een tweede probleem. Beide mechanismen lijken momenteel te werken voor het West-Soedanese gebied Darfur.
Maar eerst iets over de geschiedenis. In 2003 kwamen rebellen in Darfur, een gebied zo groot als Frankrijk, gewapend in opstand. Zij veroverden onder meer de luchthaven in de noordelijke stad El Fasher en deelden daarmee een forse tik uit aan het Soedanese regeringsleger.
Met de opstand gaven de zwart-Afrikaanse rebellen uiting aan de onvrede van hun achterban over sociaal-economische achterstelling. Die achterban bestaat voor een groot deel uit boeren. Zij voelen zich minderwaardig behandeld in vergelijking met de Arabisch-Afrikaanse nomaden in Darfur.
Het bewind van president Omar al-Bashir liet de militaire vernedering niet op zich zitten. Het sloeg terug met aanvallen en bombardementen op burgergebieden. Ook bewapende het de Janjaweed, milities uit de nomadenbevolking van Darfur, die plunderden, verkrachtten en moorden.
Door het wederzijdse geweld vielen volgens de Verenigde Naties zo’n 300 duizend doden, vooral burgers. Bashir houdt het op niet veel meer dan tienduizend. Bijna drie miljoen mensen sloegen op de vlucht. Zij kwamen voor het grootste deel terecht in kampen in Darfur zelf, maar ook over de grens met Tsjaad. lees meer >>>>>>
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment